مراقبت های پس از عمل واریکوسل

1- پس از عمل از کی می توان راه رفت؟ حدود چند ساعت پس از عمل می توانید روی تخت بنشینید و پاها را از لبه ی تخت آویزان کنید و سپس با کمک همراه راه بروید. ولی بهتر است تا 48 ساعت اول بعد از عمل فعالیت محدود داشته و فقط در موارد ضروری (مثلا برای رفتن به دستشویی) از جای خود حرکت کنید.

2- رژیم غذایی پس از عمل چیست؟ حدود هشت ساعت پس از عمل می توانید به تدریج از مایعات استفاده کنید. چنانچه از بیهوشی عمومی برای شما استفاده شده است، بهتر است غذاهای معمولی را از روز بعد شروع کنید.

3- پس از عمل چند روز باید بستری بود؟چنانچه مشکل خاصی وجود نداشته باشد، عصر همان روز یا صبح روز بعد از عمل ترخیص خواهید شد.

4- پس از چه مدت می توان به سر کار رفت؟ از یک هفته پس از عمل می توان به فعالیت های عادی بازگشت. طی دو هفته ی اول بعد عمل باید از انجام کارهای سنگین خودداری کرد، ولی پس از آن ورزش و فعالیت سنگین موجب عود واریکوسل نمی شود و بلامانع است.

5- پس از جراحی تا کی باید پانسمان را تعویض کرد؟ پانسمان شما قبل از ترخیص از بیمارستان تعویض خواهد شد. این پانسمان را دو روز بعد از عمل بردارید و اگر ترشحی وجود نداشته باشد پس از آن دیگر نیاز به پانسمان ندارید.

6- چه مدت پس از عمل می توان به حمام رفت؟ در صورتی که محل زخم ترشح نداشته باشد، دو روز بعد از عمل می توان به حمام رفت.

7- بخیه ها کی خارج می شوند؟ بسته به نظر پزشک پس از هفت الی ده روز خارج می شوند.

8- پس از ترخیص چه دارویی نیاز است؟ بسته به نیاز، مسکن و آنتی بیوتیک توسط پزشک تجویز می شود و در صورتی که عمل به علت ناباروری بوده است، داروهای دیگری هم لازم است.

9- آیا جای برش عمل باقی می ماند؟ جای یک برش حدود چهار سانتی متری در محل عمل باقی می ماند که بتدریج کم رنگ می شود. برش در محلی است که اثر آن توسط لباس زیر مخفی می شود و معلوم نیست.

10- آیا عمل واریکوسل در کسی که ناباروری دارد، همیشه موجب بچه دار شدن او می شود؟ اگر عمل واریکوسل در نوجوانی یا ابتدای جوانی انجام شود از اثرات سوء آن بر اسپرم سازی جلوگیری می شود ودر اکثر موارد منجر به ناباروری نخواهد شد. اما در کسی که به مدت طولانی واریکوسل داشته و اکنون بعد از ازدواج با ناباروری مراجعه کرده است، عمل جراحی در 50 درصد از بیماران باعث بهبود آزمایش اسپرم می شود و فقط در حدود 30 درصد موارد منجر به بچه دار شدن خواهد شد؛ آن هم به شرطی که علت ناباروری فقط مربوط به مرد و به علت واریکوسل وی باشد.

توصیه های لازم:

1. چنانچه به علت ناباروری تحت عمل واریکوسل قرار گرفته اید، باید در فواصل سه ماهه با آزمایش اسپرم به پزشک مراجعه نمائید. بهبود آزمایش حدود سه الی دوازده ماه طول می کشد.

2. در صورت وجود این علائم پس از عمل، فوراَ به پزشک معالج مراجعه نمائید: تب بالاتر از 38 درجه، خونریزی یا ترشح زیاد از محل عمل، تورم شدید در ناحیه عمل یا اطراف بیضه ها.

بی میلی جنسی در مردان

بی ميلی جنسی يكی از انواع شايع اختلال‌های جنسی، به ويژه در زنان است كه البته در مردان نيز بروز می كند. فردی كه به اين اختلال جنسی مبتلا می شود، تصورات و تخيلات جنسی و رغبت و تمايل خود را به فعاليت جنسی از دست می دهد. بی ميلی جنسی ممكن است از ابتدای بلوغ تظاهر کند يا در درازمدت و پس از مدتی طولانی بروز كند. توجه به اين موضوع نيز ضروری است كه آيا بی ميلی جنسی فقط نسبت به همسر اتفاق افتاده يا فرد نسبت به همه افراد جنس مخالف چنين حسی دارد.

در اغلب موارد، بی ميلی جنسی يا سردمزاجی در مردان منشا و علت روانی دارد، اما ممكن است بر اثر بيماری های جسمی هم بروز كند. در مردان مبتلا به بی ميلی جنسی، در صورتی كه بيماری آشكاری مانند بيماری قلبی عروقی، دردهای مزمن و نظاير آن وجود نداشته باشد، بايد غدد جنسی، هيپوفيز و تيروئيد از نظر اختلال‌های هورمونی احتمالی بررسی شود. همچنين بی ميلی جنسی در مردان به علت بيماری های روان‌پزشكی مانند افسردگی و اختلال‌های اضطرابی به وفور مشاهده می شود.

بی ميلی جنسی بدون علت جسمی

گروه عمده‌ای از مردان كه به علت بی ميلی جنسی به كلينيك مراجعه می كنند، به بيماری های جسمی يا روانی دچار نيستند و علت بی ميلی جنسی در آن ها را بايد در مسايل ديگری جست‌ و جو كرد. بسياری از مردانی كه با بی ميلی جنسی مراجعه می كنند، وقتی با دقت بيشتری بررسی می شوند، گاه به اختلال جنسی هم زمان ديگری مبتلا هستند. به‌عنوان نمونه، مردانی كه به ناتوانی جنسی و اختلال در نعوظ دچار هستند، در صورتی كه برای درمان آن اقدام نكنند، به تدريج ميل و رغبت خود را به روابط زناشويی از دست می دهند.

ناسازگاريی های زناشويی نيز از علل ديگری است كه ممكن است باعث مهار و سركوب ميل‌جنسی در مردان شود. اين نوع بی ميلی جنسی، ثانويه به ساير مشكلات و اختلال‌های خارج از بستر، رخ می دهد.

انواع و اقسام استرس‌ها نيز از ديگر علل مهم كاهش ميل جنسی در مردان به شمار می روند. استرس‌های شغلی، اختلال‌های خواب، استرس تولد فرزند ناخواسته، استرس‌های اقتصادی و نظاير اين ها فرد را به بی ميلی جنسی دچار می كند. گاهی اوقات، بی ميلی جنسی در مردان، ثانويه به بی ميلی جنسی همسران آن هاست. ناهماهنگی در مسايل جنسی زن و شوهر از جمله مواردی است كه بايد با مشاوره به موقع زوجين به رفع يا كاهش آن اقدام کرد.

مصرف برخی داروها، سيگار، الكل و مواد مخدر از ديگر علل ابتلا به بی ميلی جنسی در مردان است. افزايش سن از جمله علل ديگری است كه به‌طور طبيعی باعث كاهش تدريجی ميل جنسی در مردان می شود.

بايد توجه داشت كه آراستگی و توجه زنان به ظاهر خود نقش عمده‌ای در ميزان تمايلات جنسی همسران آن ها دارد.

سرد كننده های جنسی مردان : 

1- زن هایی كه به گونه ای رفتار می كنند كه گویی از سكس و معاشقه خوششان نمی آید.
2- زن هایی كه هیچ وقت شروع كننده نیستند.
3- زن هایی كه نسبت به بدن مردها شناخت كافی ندارند.
4- زن هایی كه بار رسیدن به اوج نقطه جنسی را به مرد شان واگذار می كنند.
5- زن هایی كه در رخت خواب مثل پلیس رفتار می كنند

6- زن هایی كه مثل جسد در رختخواب بی حركت و بی عكس العمل می باشند.
7- زن هایی كه در رختخواب زیاد حرف می زنند.
8- زن هایی كه زیاد مراقب بهداشت و زیبایی خود نیستند
9- زن هایی كه خودشان از ظاهر و قیافه خود خوششان نمی آید و مرتبا خودشان را پایین می آورند و تحقیر می کنند
10- زن هایی كه بیش از اندازه به ظاهر و قیافه خودشان حساس اند.

11- زن هایی كه دوست ندارند معاشقه دریافت كنند.
12- زن هایی كه فقط به وضع مالی و اقتصادی مرد اهمیت می دهند.
13- زن هایی كه با استفاده از بدن و جنسیت خود مردها را بازی می دهند.
14- زن هایی كه مدام از نامزد یا همسر قبلی شان صحبت می كنند.
15- زن هایی كه به لحاظ جنسی خود انگیخته نیستند.

درمان بايد به‌موقع باشد

علل بی ميلی جنسی در مردان هرچه كه باشد نيازمند بررسی و درمان به‌موقع است. بی ميلی های جنسی در مردان را به خوبی می توان با شناسايی و رفع علل زمينه‌ساز آن، درمان كرد. نكته مهم در درمان بی ميلی جنسی مردان اين است كه مبتلايان به بی ميلی جنسی نبايد خودسرانه به دارو درمانی اقدام كنند، زيرا علاوه بر عوارضی كه اين‌گونه داروها در صورت مصرف بی رويه دارند، گاه به علت بی توجهی به منشأ بی ميلی جنسی بی اثر خواهند بود يا به‌صورت مقطعی اثر می كنند. نكته مهم ديگر اين‌ كه فرد مبتلا به بی ميلی جنسی نبايد به اين اختلال، بی توجه باشد، زيرا ترك يا كاهش روابط زناشویی به علت اين اختلال، شدت بی ميلی جنسی را افزايش می دهد و فرد را در آينده به بحران‌های جدی زندگی زناشويی دچار می كند.